வள்ளலாரின் மகத்துவம் : சரியை & கரும மார்கம் (vallalārin magaththuvam cariyai & karuma mārgam - Glory of Vallalar - Path of Discipline & Servitude)

Let us now quickly look at the noble saint’s contribution towards religious and social reformation against superstitions dogma and social inequalities and other evils. viz. ஒழுக்கம் (ozhukkam – discipline), in terms of ஜீவ காருண்யம் / जीव कारुण्य (jIva kaaruNyam / jīva kāruṇya –compassion towards life) & கொல்லாமை /  अहिंसा (kollaamai / ahiṁsā – nonkilling /nonviolence) in the lines of the preaching of மகாவீரர் (magaavIrar), திருவள்ளுவர் (thiruvaLLuvar), etc. Let us quickly discuss both these aspects in the life and message of the வள்ளலார் (vaLLalaar).Let’s start with the former. But what exactly is ஜீவ காருண்ய ஒழுக்கம் (jIva kaaruNya ozhukkam –discipline of compassionate towards life)? Let us, learn from the horse’s mouth: “சீவகாருணிய ஒழுக்கமென்பது என்னெனில்:- சீவர்களுக்குச் சீவர்கள் விஷயமாக உண்டாகின்ற ஆன்ம உருக்கத்தைக் கொண்டு தெய்வவழிபாடு செய்து வாழ்தலென்று அறிய வேண்டும்.”  

Please remember that ஜீவ காருண்ய ஒழுக்கம் (jIva kaaruNya ozhukkam – discipline of being compassionate towards life) is considered to be the prerequisite முதற் சாதனம் (mudhar saadhanam – primary instrument) of சுத்த சன்மார்க்கம் (suththa sanmaarkkam) and that is why, வள்ளலார் (vaLLalaar) has given highest emphasis to the same. In fact, this topic forms the largest part of his prose sermons – running through three sections, wherein the saint explains thus:     

ஜீவகாருண்ய ஒழுக்கமே கடவுள் வழிபாடு உலகத்தில் மனிதப்பிறப்பைப் பெற்றுக்கொண்டவர்கள் இந்தப் பிறப்பினால் அடையத்தக்க ஆன்மலாபத்தைக் காலமுள்ள போதே அறிந்து அடையவேண்டும்.
அந்த ஆன்மலாபம் எதுவென்று அறியவேண்டில்:- எல்லா அண்டங்களையும், எல்லாப் புவனங்களையும், எல்லாப் பொருள்களையும், எல்லாச் சீவர்களையும், எல்லா ஒழுக்கங்களையும், எல்லாப் பயன்களையுந் தமது பூரண இயற்கை விளக்கமாகிய அருட்சத்தியால் தோன்றி விளங்க விளக்கஞ் செய்விக்கின்ற இயற்கை உண்மை வடிவினராகிய கடவுளின் பூரண இயற்கை இன்பத்தைப் பெற்று எக்காலத்தும், எவ்விடத்தும், எவ்விதத்தும், எவ்வளவும் தடைபடாமல் வாழ்கின்ற ஒப்பற்ற பெரியவாழ்வே இந்த மனிதப் பிறப்பினால் அடையத்தக்க ஆன்மலாபமென்று உண்மையாக அறியவேண்டும்.

இயற்கை இன்பத்தைப் பெற்றுத் தடைபடாமல் வாழ்கின்ற அந்தப் பெரியவாழ்வை எதனால் அடையக்கூடுமென்று அறியவேண்டில்:- கடவுளின் இயற்கை விளக்கமாகிய அருளைக் கொண்டே அடையக்கூடும் என்றறிய வேண்டும்.

கடவுளின் இயற்கைவிளக்கமாகிய அருளை எதனாற் பெறக்கூடுமென்று அறியவேண்டில்:- சீவகாருணிய ஒழுக்கத்தினால் கடவுள் அருளைப் பெறக்கூடுமல்லது வேறெந்த வழியாலும் சிறிதும் பெறக்கூடாது என்று உறுதியாக அறிதல் வேண்டும்.

கடவுள் அருளைச் சீவகாருணிய ஒழுக்கத்தினால் பெறக் கூடுமல்லது வேறெந்த வழியாலும் பெறக்கூடா தென்பது எப்படி என்னில்:- அருளென்பது கடவுள் தயவு, கடவுளியற்கை விளக்கம். சீவகாருணிய மென்பது சீவர்கள் தயவு, சீவர்கள் ஆன்ம இயற்கை விளக்கம். இதனால் தயவைக் கொண்டு தயவைப் பெறுதலும் விளக்கத்தைக் கொண்டு விளக்கத்தைப் பெறுதலுங் கூடும். வேறொன்றினால் பெறக்கூடாமை அனுபவமாகலின், சீவகாருணியத்தைக் கொண்டு அருளைப் பெறுதல் கூடும்; வேறொன்றினாலும் பெறக்கூடாமை நிச்சயம். இதற்கு வேறு பிரமாணம் வேண்டாமென்றறிய வேண்டும்.

அருளைப் பெறுவதற்குச் சீவகாருணியமே வழியாதலால், ஞான வழி என்பதும் சன்மார்க்கம் என்பதும் சீவகாருணிய ஒழுக்கம் என்றும், அஞ்ஞான வழி என்பதும் துன்மார்க்கம் என்பதும் சீவ காருணிய ஒழுக்கமில்லாமை என்றும் அறியப்படும். சீவகாருணியம் விளங்கும்போது அறிவும் அன்பும் உடனாக நின்று விளங்கும்; அதனால் உபகாரசத்தி விளங்கும்; அந்த உபகாரசத்தியால் எல்லா நன்மைகளுந் தோன்றும். சீவகாருணியம் மறையும்போது அறிவும் அன்பும் உடனாக மறையும்; அதனால் உபகாரசத்தி மறையும்; உபகாரசத்தி மறையவே எல்லாத் தீமைகளுந் தோன்றும். ஆகலின் புண்ணிய மென்பது சீவகாருணியமொன்றே என்றும், பாவமென்பது சீவகாருணிய மில்லாமையொன்றே என்றும் அறியப்படும்.

சீவகாருணிய ஒழுக்கத்தினால் வரும் விளக்கமே கடவுள் விளக்கமென்றும், சீவகாருணிய ஒழுக்கத்தினால் வரும் இன்பமே கடவுள் இன்பமென்றும், இவ்விளக்கத்தையும் இன்பத்தையும் பலகால்கண்டு அனுபவித்துப் பூர்த்தியடைந்த சாத்தியர்களே சீவன் முத்தரென்றும், அவர்களே கடவுளை அறிவால் அறிந்து கடவுள்மயம் ஆவார்கள் என்றும் சத்தியமாக அறிய வேண்டும்.

Again in his அருள்நெறி (aruL neRi - path of grace), the noble saint very categorically explains the dependency and relationship between human compassion and divine grace thus:   
கடவுளது திருவருளை எவ்வாறு பெறக்கூடும்? அருளென்பது கடவுள் தயவு. ஜீவகாருண்ய மென்பது ஜீவர்கள் தயவு. ஆதலால் சிறு வெளிச்சத்தைக்கொண்டு பெரு வெளிச்சத்தைப் பெறுவதுபோல், சிறிய தயவாகிய ஜீவ தயவைக் கொண்டு பெருந்தயவாகிய கடவுளருளைப் பெறவேண்டும்.

Like in Buddhism, life’s दुःख (duḥkha - suffering) and its निवर्ति (nivarti - removal) forms the main crux of the saint’s philosophy. According to him, the main common causes of suffering in life includes பசி (pasi - hunger), தாகம் (dhaagam – thirst), பினி (pini – pain), மூப்பு (mUppu – oldage), பயம் (bayam – fear), கவலை (kavalai - worry) & சாக்காடு (saakkadu - death) and the practice of ஜீவ காருண்ய ஒழுக்கம் (jIva kaaruNya ozhukkam –discipline of compassionionate towards life) helps in दुःख निवर्ति (duḥkha nivarti –suffering removal).

Hence, the natural corollary of ஜீவ காருண்ய ஒழுக்கம் (jIva kaaruNya ozhukkam –discipline of compassionionate towards life) is கொல்லாமை/அகிம்சை (kollaamai / agimsai - non-violence) and hence was always an integral part of வள்ளலார் (vaLLalaar)’s preachings. He gave very strict instructions to his disciples to follow

கொலைபுரிவார் தவிரமற்றை எல்லாரும் நினது
குலத்தாரே நீஎனது குலத்துமுதல் மகனே
மலைவறவே சுத்தசிவ சமரசசன் மார்க்கம்
வளரவளர்ந் திருக்கஎன வாழ்த்தியஎன் குருவே
நிலைவிழைவார் தமைக்காக்கும் நித்தியனே எல்லா
நிலையும்விளங் குறஅருளில் நிறுத்தியசிற் குணனே
புலையறியாப் பெருந்தவர்கள் போற்றமணிப் பொதுவில்
புனிதநடத் தரசேஎன் புகலும்அணிந் தருளே.

உயிர்க்கொலையும் புலைப்பொசிப்பும் உடையவர்கள் எல்லாம்
உறவினத்தார் அல்லர்அவர் புறஇனத்தார் அவர்க்குப்
பயிர்ப்புறும்ஓர் பசிதவிர்த்தல் மாத்திரமே புரிக
பரிந்துமற்றைப் பண்புரையேல் நண்புதவேல் இங்கே
நயப்புறுசன் மார்க்கம்அவர் அடையளவும் இதுதான்
நம்ஆணை என்றெனக்கு நவின்றஅருள் இறையே
மயர்ப்பறுமெய்த்284 தவர்போற்றப் பொதுவில்நடம் புரியும்
மாநடத்தென் அரசேஎன் மாலைஅணிந் தருளே. 

The saint gave highest emphasis for all human beings to inculcate பூரண ஒழுக்கம் (pUraNa ozhikkum -   holistic discipline) in terms of இந்திரிய ஒழுக்கம் (indhriya ozhukkum – sensual discipline), கரண ஒழுக்கம் (karaṇa ozhukkum – psychic discipline), ஜீவ ஒழுக்கம் (jīva ozhukkum – life discipline). ஆன்ம ஒழுக்கம் (ānma ozhukkum – spirit discipline).  In fact, in his famous sermon "திருவருண் மெய்ம்மொழி" , the noble saint very clearly explains these four-fold disciplines thus:

சன்மார்க்கப் பெருநெறியின் ஒழுக்கங்கள் இந்திரிய ஒழுக்கம், கரண ஒழுக்கம், ஜீவ ஒழுக்கம், ஆன்ம ஒழுக்கம் என நான்கு வகைப்படும்.

அவற்றுள் இந்திரிய ஒழுக்கம் என்பது - நாத முதலிய ஸ்தோத்திரங்களை உற்றுக் கேட்டல், மற்றவை கேளாதிருத்தல், கொடுஞ்சொல் முதலியவை செவிபுகாமல் நிற்றல், அசுத்தங்களைத் தீண்டாதிருத்தல், கொடூரமாகப் பாராதிருத்தல், ருசியின்மீது விருப்பமின்றியிருத்தல், சுகந்தம் விரும்பாதிருத்தல், என்னும் ஞானேந்திரிய ஒழுக்கமும்; இனிய வார்தையாடுதல், பொய் சொல்லாதிருத்தல், ஜீவஹ’ம்சை நேரிடுங்கால் எவ்விதத் தந்திரத்திலாவது தடைசெய்தல், பெரியோரிடத்திற் செல்லுதல் - என்றால் - சாதுக்களிடம் பரிச்சயம் பண்ணுதல் உயிர்க்கு உபகரிக்கு நிமித்தம் சஞ்சரித்தல், உயிர்க்கு உபகார நிமித்தம் கையால் உபகரித்தல், மலஜல பாதைகள் அளவு மீறாமலும் கிரமங் குறையாமலும் அளவைபோல் தந்திர ஓஷதிகளாலும் ஆகாரப் பக்குவத்தாலும் பவுதிகப் பக்குவத்தாலும் செய்வித்தல் என்னும் கருமேந்திரிய ஒழுக்கமும் ஆகும்.

கரண ஒழுக்கம் என்பது - சிற்சபையின் கண் மனதைச் செலுத்துவது தவிர மற்றெந்தவகை ஆபாசத்திலும் செலுத்தாமல் இழுத்து மேற்குறித்த இடத்தில் நிறுத்துதல், பிறர் குற்றம் விசாரியாதிருத்தல், தன்னை மதியாதிருத்தல், செயற்கைக் குணங்களாலுண்டாகிய கெடுதிகளை நீக்கி இயற்கையாகிய சத்துவ மயமாயிருத்தல், பிறர்மேற் கோபியா திருத்தல், தனது சத்துருக்களாகிய தத்துவங்களைக் கோபித்தல், அக்கிரம அதிக்கிரமப் புணர்ச்சி செய்யாதிருத்தல் முதலியவாம்.

ஜீவ ஒழுக்கம் என்பது - எல்லா மனிதரிடத்தும் ஜாதி, சமயம், குலம், கோத்திரம், சூத்திரம், சாத்திரம், தேசம், மார்க்கம், உயர்வு, தாழ்வு முதலிய பேதமற்றுத் தானாக நிற்றல் முதலியவாம்.

ஆன்ம ஒழுக்கம் என்பது - எண்பத்து நான்கு நூறாயிரம் யோனி பேதங்களிடத்து முள்ள ஆன்மாக்களிடத்து மிரங்கி, ஆன்மாவே சபையாகவும் அதனுள்ளொளியே பதியாகவும் கண்டு கலந்து பூரணமாக நிற்றல் முதலியவாம்.

இங்ஙனம் கூறிய ஒழுக்கங்களுள்ளே இந்திரிய ஒழுக்கம் கரண ஒழுக்கம் என்னு மிவற்றை நாம் ஒவ்வொருவரும் உண்மை யுணர்ச்சியுடன் மேற்கொண்டு ஒழுகவேண்டும்; ஜீவ ஒழுக்கம் ஆன்ம ஒழுக்கம் என்னும் இரு வகையான அரிய ஒழுக்கங்களை திருவருட்டுணை பெற்ற பின்னரன்றிக் கைகூடா. ஆதலால், அவ்வொழுக்கங்களைப் பெற்று ஒழுகவேண்டுவதற்கும் ஆன நன்முயற்சிகளில் பழக வேண்டும் 

Besides, as part of his preaching, the saint also gave highest emphasis for the holistic மனிதநேயம் கடந்த ஆன்மநேய ஒருமைப்பாடு (manidhanEyam kadandha aanmanEya orumaippadu – harmonious philolife even beyond philanthropy) internalized as கருனை  (karunai – compassion), தயவு (dhayavu - kindness) & அனஂபு (anbu- love) towards all forms of life not only towards fellow humans but also towards animals, plants and all forms of life- எல்லா உயிர்களும்இன்புற்று வாழ்க (yellaa vuyirgaLum inbuRRu vaazhga – Let all life forms live happily) was his life’s mission. To quote him

எவ்வுயிர்த்திரளும் என்னுயிர் எனவே   எண்ணி நல்இன்புறச் செயவும்
அவ்வுயிர்களுக்கு வரும் இடையூற்றை அகற்றியே   அச்ச நீக்கிடவும்

And again,

மண்ணுலகதிலே உயிர்கள் தாம் வருந்தும் வருத்தத்தை ஒருசிறிதெனினும்
கண்ணுறப்பார்த்தும் செவியுறக்கேட்டும் கணமும் நான் சகித்திடமாட்டேன்
எண்ணுறும் எனக்கே நின்னருள் வலத்தால் இசைத்தபோ திசைத்தபோ தெல்லாம்
நண்ணும் அவ்வருத்தம் தவிர்க்கும் நல்வரந்தான் நல்குதல் எனக் கிச்சை எந்தாய்

He was also against various superstitious beliefs and customs including evil practice of offering animals like goat, cock, hen etc., as sacrifice to minor deities in the rituals.

நலிதரு சிறிய தெய்வமென் றையோ நாட்டிலே பலபெயர் நாட்டிப்

பலிதர ஆடு பன்றிகுக் குடங்கள் பலிக்கடா முதலிய உயிரைப்

பொலிவுறக் கொண்டே போகவும் கண்டே புந்திநொந் துளநடுக் குற்றேன்

கலியுறு சிறிய தெய்வவெங் கோயில் கண்டகா லத்திலும் பயந்தேன்.

Moreover, வள்ளலார் (vaLLalaar) was very strong advocate of social and spiritual harmony breaking across man-made caste and religious boundaries.

சாதியிலே மதங்களிலே சமயநெறி களிலே
சாத்திரச்சந் தடிகளிலே கோத்திரச்சண் டையிலே
ஆதியிலே அபிமானித் தலைகின்ற உலகீர்
அலைந்தலைந்து வீணேநீர் அழிதல்அழ கலவே
நீதியிலே சன்மார்க்க நிலைதனிலே நிறுத்த
நிருத்தமிடும் தனித்தலைவர் ஒருத்தர்அவர் தாமே
வீதியிலே அருட்சோதி விளையாடல் புரிய
மேவுகின்ற தருணம்இது கூவுகின்றேன் உமையே

கார்திகை மகா தீப திருவிழா (kaarthigai magaa dhIpa thiruvizhaa)

திருசிற்றம்பலம்!

தென்னாடுடைய சிவனே போற்றி! ! 

என்னட்டவர்க்கும் இறைவா போற்றி!!

கார்திகைக்குக் கார்த்திகை நாள் ஒரு ஜோதி 

மலை நுனியில் காட்டா நிற்போம்

வாய்த்த அந்தச் சுடர்காணில் பசிபிணியில்

லாதுகளில் மன்னி வாழ்வார்

பார்த்திவர்க்கும் அருந்தவர்க்கும் இடையூறு

தவிரும் இது பணிந்தோர் கண்டோர்

கோத்திரத்தில் இருபத்தோர் தலைமுறைக்கு

முத்திவரங் கொடுப்போம் என்றார்.  

ஸ்ரீ அருணாசல புராணம் 

(

In the month of Karthigai, when the moon is 

in the constellation of krittikka,

I shall mount a bright beacon upon the summit of this mountain .

They who see this most excellent light will endure 

and prosper upon the earth, free of disease and hunger.

The obstacles confronting kings and great ascetics will be removed   

We shall grant the boon of Liberation to the kin of those

who have praised or gazed upon it down to the twenty-first generation.

sri aruNaachala puraaNam

)

In the early hours of today morning, the sacred பரணி தீபம் (baraNi dhIpam) was lit while today evening is the grand finale of கார்திகை மகா தீப திருவிழா (kaarthigai magaa dhIpa thiruvizhaa) at திருவண்ணமலை அருணாச்சலேஸ்வரர் திருக்கோயில் (thiruvaNNaamalai aruNaachalEshvarar thirukkOyil). திருவண்ணமலை (thiruvaNNaamalai) is considered one of the most sacred शिवालय (śivālaya – shiva temple).  ஸ்ரீ அருணாசல புராணம் (sri aruNaachala puraaNam) eulogizes the தல பெருமை (thala perumai - temple glory) and மூர்த்தி பெருமை (mUrthi perumai - deity glory) as

இரவிகள், சந்திரர், வயிரவர், விஞ்சையர், இமையவர், எண்திசையோர்

உரகர், அருந்தவர், முனிவரர், பங்கையர், உவண நெடுங்கொடியோர்,

பரவி நெருங்களில் உலகம் நிறைந்தவர் பணியும் இடங்கிடையாது  

"அரகர" என்பது கடலில் முழங்கியது, அருணை வளம்பதியே.

மணிகொண்ட நெடுங்கடலில் விழி வளரும் திருமாலும் மறியினானும் 
பனிகொண்ட பாதலத்தும் பூதலத்தும்  மீதலத்தும் பரிந்து தேட,
அணிகொண்ட பிரமாண்ட கோளகைபொன் கோளகையாய் அழகு காட்ட,
கணிகொண்ட ஒரு, வரை ஆம் ஒருவரை, யாம்  அகலாது கருத்துள் சேர்ப்பாம்

ஒருமானைக் கரத்தினில்வைத்து, ஒருமானைச் சிரத்தினில் வைத்து, உலகம் ஏழும் 
தரும்மானை இடத்தினில்வைத்து அருள்வானை, பவளநெடும் சயிலம் போல
வரும் ஆனை முகத்தானை அளித்தானை, பொரும் ஆனை மகிழ ஏறும்,
பெருமானை அருணகிரிப் பெம்மானை அடிப்பனிந்து பிறவி தீர்பாம்.  

(

That place where Suns, Moons, Bhairavas, Vidhyadharas, Gods,

the Guardian of the Eight Directions, 

the denziens of the serpent realm, great tapasvis, rishis,

Lotus-dwelling Brahmas and Vishnus with their nobel garuda ensigns

spread out over the earth in dense crowd,

without even the space to bow down in worship;

where the cry 'harahara' goes up, like the ocean's roar,

is the rich and noble sthala of Arunai!       

Unfailing shall we hold in our thoughts 

the One who has become a unique mountain (of fire);

He whose divine will it was to reveal His beauty,

transforming the fair universal shell 

into a sphere of pure gold,

as Holy Mal, who slumbers in the deep, gem-strewn ocean, 

and (Brahma), the Veda's Lord, suffered,

Seeking Him upon the earth and in the heavens,

and in the infernal regions, where serpant naggas dwell.

He holds  a deer in his hand 

and bears the Ganga in his locks;

He keeps as Half of Himself the maiden Parvati,

who in grace begets the seven worlds;

He fathered the elephant-headed (Ganesha),

who towers up like a tall mountain of coral;

He joyfully bestrides a waring bull;

He is our Noble Lord, Arunagiri,

whose holy feet we worship to free ourselves from birth. 

-translation by Robert Butler            

)

In fact, it is widely believed that “திருவண்ணாமலையனை நினைத்தாலே முக்தி (thiruvaNNamaliyanai ninaiththaalE mukthi – Even the very thought of the Lord at Thiruvannamalai leads one to liberation)”. This fact is testified in the sacred श्री अरुणाचल महात्म्य (śrī aruṇācala mahātmya) section of the sacred  स्कन्द महा पुराण (skanda mahā purāṇa)

दर्शनाद्भ्रसदसि जन्मनः कमलाल्ये।

काश्यान्तु मरणात् मुक्तिः स्मरणादरुणाचले॥

(

dharśanād abhrasadasi jananataḥ kamalālaye|

kāśyāntu maraṇāth mukthiḥ aruṇācale||

one gets liberated by seeing chidambaram

by being born in thiruvarur where there is the tank kamalaalaya

by dying at kashi and by merely thinking of arunachala

)

स्कन्द महा पुराण (skanda mahā purāṇa) 

The sacred திருவண்ணமலை / श्री अरुणाचल / श्री अरुणगिरि (thiruvaNNaamalai / śrī aruṇācala / aruṇagiri – Sacred Fire Hill) is considered to be one of the most popular forms of स्वयंभु अग्नि लिङ्ग (svayaṁbhu agni liṅga – Natural Fire Pillar). Etymologically, this name of the mountain is derived from the terms अरुणा (aruṇā – Red/Fiery Sun) and अचल गिरि (achala giri – immovable mountain). In other words, the sacred mountain, refers to the Cosmic Pillar of Reddened Solar Fire and in fact, traditionally this क्षेत् (kṣetra – shrine) is one of the पञ्चमहाभूत स्तल (pañcamahābhūta stala – Five Core Principle Shrines) and affiliated to the अग्नि तत्त्व (agni tattva – fire principle).

The famous अरुणचल महात्ंयम् (aruṇacala mahātṁyam), श्री सूत संहित (śrī sūta saṁhita) from the स्कन्द महा पुराण (skanda mahā purāṇa) and various other scriptures testify that Lord Siva “Himself manifested as a column of fire before us. The Column transcended all the worlds and its limits could not be perceived”

According to a mythological legend, the absolute परब्रह्मन् (parabrahman – supreme divinity) theologized here as परमशिव (paramaśiva), manifested Himself as the cosmic स्वयंभु अग्नि लिङ्ग (svayaṁbhu agni liṅga – natural fire pillar) in order to resolve the ego conflicts between the सगुण ब्रह्म देवत (saguṇa brahma devata) viz. ब्रह्म (brahma) & विष्णू (viṣṇū) and re-establish the transcendence and omnipotence of the Absolute. The following verses from विद्येश्वर संहिता (vidyeśvara saṁhitā) in the sacred शिव महा पुराण (śiva mahā purāṇa) very categorically eulogizes the स्वयंभु अग्नि लिङ्ग (svayaṁbhu agni liṅga – natural fire pillar) at திருவண்ணமலை (thiruvaNNaamalai)

रणरङ्गत्त्लेऽमुष्मिन्यदहं लिङ्गवर्ष्मणा।

ज़ृम्बितो लिङ्गवत्तस्मालिङ्गस्थानिमिधं भव्त्॥

अनाद्यन्तमिदं स्तम्भम्णुमात्रं भविष्यति।

दर्शनतं हि जगतां पूजानर्थं हि पुत्रकौ॥

भोगवावह्मिदं लिङ्गं भुक्तिमुक्त्येकसाथ्नम्।

दर्शनस्पर्शनध्यानाज्जन्तूनां जन्मोचनम्॥

अनलाचमसङ्काशं यदिदं लिङ्गमुत्थितम्।

अरुणाचलमियेव तदिदम् ख्यातिमेष्यति॥

(

raṇaraṅgattle'muṣminyadahaṁ liṅgavarṣmaṇā|

zṛmbito liṅgavattasmāliṅgasthānimidhaṁ bhavt||

anādyantamidaṁ stambhamṇumātraṁ bhaviṣyati|

darśanataṁ hi jagatāṁ pūjānarthaṁ hi putrakau||

bhogavāvahmidaṁ liṅgaṁ bhuktimuktyekasāthnam|

darśanasparśanadhyānājjantūnāṁ janmocanam||

analācamasaṅkāśaṁ yadidaṁ liṅgamutthitam|

aruṇācalamiyeva tadidam khyātimeṣyati||

In the battle-ground of both of you, I had appeared in linga, therefore the place will be known as linga-stana.

O Sons, this is without the beginning or the end. This s a huge pillar, but for the sake of the human beings, it would be smaller.

The linga would be the cause of the pleasure as well as the redemption. By having a look at it or by touching it and meditating it, one would be freed from the bondage of birth and death.

This linga appeared at this place like a mountain of fire, therefore, this place will be known in this world by the name of Arunachala.

)-शिव महा पुराण (śiva mahā purāṇa)

Saint Bhagavan Ramana Maharishi, in his famous translation (in Tamil) of the अरुणचल महात्ंयम् (aruṇacala mahātṁyam) declares thus, “Arunachala is truly the holy place. Of all holy places it is the most sacred! Know that it is the heart of the world. It is truly Siva himself! It is his heart-abode, a secret kshetra. In that place the Lord ever abides the hill of light named Arunachala.” Similarly, the sacred mountain कैलास् (kailās) in the Tibetan range of the Himalayan belt is another classic example of such स्वयंभु अग्नि लिङ्ग (svayaṁbhu agni liṅga – Natural Fire Pillar). Obviously, it could be considered as one of the tallest लिङ्ग (liṅga –pillar) in the world, while the former, is perhaps the oldest, as per geological studies

Unlike other temples, at திருவண்ணமலை (thiruvannamali) is unique in the sense, the mountain itself is considered as the प्रधान स्वम्भु लिङ्ग (pradhāna svambhu liṅga) and hence circumambulating the same is given highest importance. 

In the case of the sacred श्री अरुणाचलेश्वर माहलय (śrī aruṇācaleśvara māhalaya) at திருவண்ணமலை (thiruvannamali), the scope of प्रदक्षिन परिक्रम (pradakṣina parikrama – rightward circumambulation) rite is further extended beyond the regular circumambulation of the temple premises to गिरिप्रदक्षिन (giripradakṣina) - the circumambulation around the sacred अरुणगिरि (aruṇagiri – Aruna mountain). The whole 14 KM stretch of गिरिप्रदक्षिन पाद (giripradakṣina pāda – circumambulatory path around hill) is filled with many other smaller shrines including the आदि अरुणाचलेश्र आलय (ādi aruṇācaleśra ālaya), अष्ठ दिक् लिङ्ग (aṣṭha dik liṅga) viz. इन्द्र लिङ्ग (indra liṅga), अग्नि लिङ्ग (agni liṅga), यम लिङ्ग (yama liṅga), नृति लिङ्ग (nṛti liṅga), वरुणलिङ्ग (varuṇaliṅga), वायु लिङ्ग (vāyu liṅga), कुबेर लिङ्ग (kubera liṅga) & ईसान लिङ्ग (īsāna liṅga). 

Every பௌர்ணமி திதி (pourṇima tithi – full moon day) several thousands of சிவனடியார்கள் (sivanadiyaargaL – Siva devotees) from different parts of South India visit the holy city of திருவண்ணமலை (thiruvannamali) and undertake the sacred गिरिप्रदक्षिन (giripradakṣina) and during special occasions like சித்திரா பௌர்ணமி (chiththiraa paurNami), गुरु पूर्णिमा (guru pūrṇimā), கார்திகை மகா தீப திருவிழா (kaarthigai magaa dhIpa thiruvizhaa), the crowd multiplies multi fold. 

Saiva tradition gives high importance to this ritual as it carries deep spiritual significance as highlighted by revered sage of Arunachala, Bhagavan Sri Ramana Maharishi, 

Pradakshina (the Hindu rite of going round the object of worship) is "All is within me." The true significance of the act of going round Arunachala is said to be as effective as circuit round the world. That means that the whole world is condensed into this Hill. The circuit round the temple of Arunachala is equally good; and self-circuit (i.e. turning round and round) is as good as the last. So all are contained in the Self. Says the Ribhu Gita: "I remain fixed, whereas innumerable universes becoming concepts within my mind, rotate within me. This meditation is the highest circuit (pradakshina)

गुणां च दर्शनादूरे कैवल्यं स्मरणेन वा।

अस्तु वेदान्त विज्ञानं न साध्यं निष्प्रयास्तः॥

(

guṇāṁ ca darśanādūre kaivalyaṁ smaraṇena vā|

astu vedānta vijñānaṁ na sādhyaṁ niṣprayāstaḥ||

Let there be liberation for men by seeing (this mountain),

or (simply) through recollection of it, (since)

the true understanding of Vedanta,  

is not to be obtained without great difficulty.  

-translation Robert Butler

)श्री अरुणाचल महात्म्य (śrī aruṇācala mahātmya)

அருணாச்சல சிவ, அருணாச்சல சிவ, 

அருணாச்சலா....

திருசிற்றம்பலம்!