Spiritual Significance of வைகாசி விசாகம் (vaikaasi visaagam)

Today, is the sacred வைகாசி விசாகம் (vaikaasi visaagam). Astrologically, it occurs when the moon lies in the விசாக நட்சத்திரம் (visaaga natchaththiram)- the 16th lunar mansion corresponding to Libra. This is a very auspicious day for Saivaites, Buddhists as well as Vasihnavaites alike as it is one of the days when the Cosmic Consciousness – Eternal Wisdom incarnated itself.

வைகாசி விசாகம் (vaikaasi visaagam) is the day when the great Vaishnava Saint - நம்மாழ்வார் (nammaazhvaar) was born. Also today is the महा निर्वाण दिन (mahā nirvāṇa dina – Final Liberation Day) of सख्य मुनि सिद्धार्थ (sākhya muni siddhārtha) better known as the बुद्ध (buddha – enlightened).

According to கௌமார சைவம் (kaumaara saivam), Lord முருகன் (murugan) is identified as none other than his Divine Father Lord பரமசிவன் (paramasivan) Himself.  In the sacred स्कन्दोपनिषद् (skandopaniṣad), for instance, Lord முருகன் (murugan) himself, testifies this fact by identifying Himself with परब्रह्म शिव / परमेश्वर (parabrahma śiva / parameśvara). Moreover, முருகன் (murugan) is referred in various scriptures as முருகசிவன் (murugasivan), ஆறுமுகச்சிவன் (aaRumugachsivan), etc. The तेजोबिन्दु उपनिषद् (tejobindu upaniṣad), for example, refers to Him as कुमारशिव (kumāraśiva). Again, பாம்பன் ஸ்ரீமத் குமரகுருதாச சுவாமிகள் (paamban srimath gurudhaasa suvaamigaL) in his famous masterpiece தகராலய இரகசியம் (thagaraalaya iragasiyam), பரிபூராணந்த போதம் (paripUraNaandha bOdham) deals at length with this subject. Interestingly, முருகன் (murugan) is called சேயோன் (sEyon) which means the “Red one” and incidentally  பரமசிவன் (paramasivan) is called रुद्र (rudra) which also means the same.

In fact, we all know of the पञ्च ब्रह्म मुख (pañca brahma mukha – five divine faces) of  परमशिव (paramaśiva) viz. तत्पुरुष (tatpuruṣa), अघोर (aghora), वामदेव (vāmadeva), सद्योजात (sadyojāta), & ईशान (īśāna) respectively symbolizing the पञ्च महा कृत्य (pañca mahā kṛtya – five cosmic acts)  viz. सृष्ट (sṛṣṭi - creation), स्थिति (sthiti - preservation), संहारं (saṁhāraṁ   - destruction),  तिरोभावं  (tirobhāvaṁ  - encapsulation),  & अनुग्रहं (anugrahaṁ   - grace) respectively.  In sonic theological terms, these sacred faces, correspond to पञ्चाक्षर महा मन्त्र (pañcākṣara mahā mantra) viz. नमः शिवाय / நம சிவாய (namaḥ śivāya / nama sivaaya).  Moreover, they also correspond to the four cardinal directions (North, East, South, West) while the 5^th face corresponds to the top.  This is a widely known fact. But to the surprise of many, there is, additionally a secret hidden face, technically called as the अधोमुख (adhomukha – downward face), theo-sonically corresponding to ॐ / ஓம் (om) - the महा प्रणव मन्त्र (mahā praṇava mantra) usually prefixing the पञ्चाक्षर महा मन्त्र (pañcākṣara mahā mantra) as ॐ नमः शिवाय  / ஓம் நம சிவாய (namaḥ śivāya).

In fact, as you might have observed the symbol ஓம் (om) is always associated with the popular iconographic imagery of Lord முருகன் (murugan). In fact, ஸ்ரீ கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் (sri kachchiyappa sivaachchaariyaar) very categorically testifies the synergy between महा प्रणव मन्त्र (mahā praṇava mantra) and Lord முருகன் (murugan) in the following verses from கந்தபுராணம் (kandhapuraaNam)

ஓம் எனப்படும் குடிலையே யொப்பில்லா முருகன்-

மாமு கத்துளொன் றாமவன் றன்மையார் வகுப்பார்

Moreover, Lord முருகன் (murugan) is also glorified as தகப்பன் சுவாமி (thagappan suvaami) as he is supposed to have instructed the प्रणव मन्त्र रहस्य (praṇava mantra rahasya)    

Yes, all these phenomenal transformations are manifested in the form of पञ्च महा भूत तत्त्व (pañca mahā bhūta tattva – five major material principles) on the दिव्य देश (divya deśa - sacred space) more technically called as the चिताकाश / चिदंबर (citākāśa / cidaṁbara – cogniscient space / gnostic stage) driven by the divine hidden force called काल (kāla – time).  In other words, the पञ्च महा कृत्य (pañca mahā kṛtya – five cosmic acts) occur in काल (kāla – time).

In fact, according to the esoteric science of शैव आगम शास्त्र (śaiva āgama śāstra), in the iconography of शिवलिङ्ग (śivaliṅga) in the form of पञ्च ब्रह्म मुख विग्रह मूर्ति (pañca brahma mukha vigraha mūrti – five divine faced deity  idol),  the काल तत्त्व (kāla tattva – time principle) is the hidden षष्ठक पाद (ṣaṣṭhaka pāda - sixth feet)  structurally mapping to the अधोमुख (adhomukha – downward face) buried under the earth. This fact is testified in various esoteric texts including the famous திருமந்திரம் (thirumanthiram).  Thus, Lord முருகன் (murugan) as ஆறுமுகச்சிவன் (aaRumugachsivan) corresponds to the अधोमुख (adhomukha – downward face)   

Lord முருகன் (murugan) is also called as குருகுகன் / குகேசன் (gurugugan/gugEsan) corresponding to the अङ्गुष्ठमात्र अन्तर्यामि ब्रह्मन् (aṅguṣṭhamātra antaryāmi brahman – indwelling divinity having the size of a thumb) eulogized beautifully in various sacred Upanishad texts including कटोपनिषद् (kaṭopaniṣad),

अङ्गुष्ठमात्रः पुरुषोय अन्तरात्मा सदा जनानां हृदये संनिविष्टः।

(aṅguṣṭhamātraḥ puruṣoya antarātmā sadā janānāṁ hṛdaye saṁniviṣṭaḥ|

The thumb sized being which is the inner soul is always residing in the heart of men.)

In fact, according to दहरालय विद्या (dahara vidyā – science of the quantum/micro field), as explained in the छान्दोग्य उपनिषद् (cāndogya upaṇiṣad), at the microcosmic level, human body is the क्षेत्रं (kṣetraṁ - field), technically called as the ब्रह्मपुर (brahmapura – city of Divinity), wherein God resides concealed within its हृदय स्तल (hṛdaya stala – heart locus) in the स्तूल शऱ्इर (stūla śaira – gross body) which maps to the अनाहत चक्र (anāhata cakra) within the सूक्श्म शऱ्इर ( sūkśma śaira – subtle body).

अत यदिदमस्मिन्ब्रह्मरूपे दहरं पुण्डरीकं वेश्म दहरोयस्मिन्नन्तराकाश स्तसिमन्यदन्वेष्टव्यं तद्दाव विजिज्ञासित्वयमिति॥

स ब्रूयाद्यावान्वा अयम् आकाशस्त्वानेषोयन्तहृदय आकाश उभे अस्मिन् दयवापृथिवी अन्तरेव समाहिते उभावाग्निश्च वायुश्च सूर्यचन्द्रमसावुभौ विधुनक्षत्राणि यञ्वायेहास्तियञ्व नास्ति सर्वं तदस्मिन्समाहित्तमिति॥

(

ata yadidamasminbrahmarūpe daharaṁ puṇḍarīkaṁ veśma daharoyasminnantarākāśa stasimanyadanveṣṭavyaṁ taddāva vijijñāsitvayamiti||

sa brūyādyāvānvā ayam ākāśastvāneṣoyantahṛdaya ākāśa ubhe asmin dayavāpṛthivī antareva samāhite ubhāvāgniśca vāyuśca sūryacandramasāvubhau vidhunakṣatrāṇi yañvāyehāstiyañva nāsti sarvaṁ tadasminsamāhittamiti||

Now within this Brahmapura (or city of Brahma or human body) there is a small lotus chamber and within it is the Antar or inner ākāśa. That which is within the antar ākāśa is worthy of search, that verily should be enquired after.

)

Thus, சிதம்பரம் (cidhambaram - gnostic stage) is actually referring to the சிற்றம்பலம் (siRRambalam – small /tiny stage) which is located within the small dark narrow space inside the हृदय स्थल (hṛdaya sthala - heart center). According to பாம்பன் ஸ்ரீமத் குமரகுருதாச சுவாமிகள் (paamban srimath gurudhaasa suvaamigaL), Lord முருகன் (murugan) who is also called as குருகுகன் / குகேசன் (gurugugan/gugEsan) corresponding to the अङ्गुष्ठमात्र अन्तर्यामि ब्रह्मन् (aṅguṣṭhamātra antaryāmi brahman – indwelling divinity having the size of a thumb). In other words, he is none other than சிதம்பர நடராஜ சிவன்.

இதய பங்கய குகர மேகுகை

யென்ப தாரிய பாடையில்

அதனு ளாய சிதம்ப ரத்துளி

யமல ஞானவிண் மெய்யனாச்

சதத முஞ்சக நடன மேபுரி

தம்பி ரானையொர் குகெனனாக்

கதரு மாமறை யவனை யன்றொரு

கடவு ணாமறி யோமரோ.

- -தகராலய இரகசியம் (10)

This, அம்மையப்பன் – சேயோன் (ammaiyappan & sEyon – FatherSpirit-Son) identity is similar to the theological belief system of Catholic Christians about the Holy Trinity, where Jesus Christ, the Begotten Son is identified with the Father, (as well as the Holy Spirit).

I have told you,” replied Jesus, “and you do not believe it. What I have done in my Father’s name is sufficient to prove my claim, but you do not believe because you are not my sheep. My sheep recognise my voice and I know who they are. They follow me and I give them eternal life. They will never die and no one can snatch them out of my hand. My Father, who has given them to me, is greater than all. And no one can tear anything out of the Father’s hand. I and the Father are One.

-          The Holy Bible (John 10:30)

That all of them may be one, as You, Father, are in Me, and I am in You. May they also be in Us, so that the world may believe that You sent Me

The Holy Bible (John 17:21)

In fact the famous iconography of सोमस्कन्द मूर्ति (somaskanda mūrti), comprising the Holy Trinity of Father-Mother & Son theologized as शिव-शक्ति &स्कन्द(śiva śakt i& skanda)  corresponds to the सत्चितानन्द परब्रह्म संमेलन (satcitānanda parabrahma saṁmelana)

வைகாசி விசாகம் (vaikaasi visaagam) is celebrated as the மகா அவதார தினம் (magaa avathaara dhinam – grand incarnation day) of திரு முருகப்பெருமான் (thiru murugapperumaan), who represents चित् (cit –Eternal Wisdom / Omniscience). Etymologically, the word முருகன் (murugan) is derived from the Tamil word முருகு (murugu - beauty). Here, it is not just the physical beauty, but rather it also represents சந்தரம் (sundharam - eternal beauty) denoting आनन्द (ānanda - eternal bliss). According to the शैव सिद्धान्त दर्शनम् (śaiva siddhānta darśanam) and Tantric schools of thought, முருகன் (murugan), also called as स्कन्द (skanda), symbolizes the spiritual philosophy of the rise of the कुण्डलिनी शत्कि (kuṇḍalinī śatki –bio magnetic energy). Lord முருகன் (murugan) rides on a peacock, which is believed to be the terminator of माया (māyā – illusion), represented as the snake. Lord முருகன் (murugan) is generally associated with mountains and therefore, in fact, He is called as the குறிஞ்சி ஆண்டவன் (kuRinjiaandavan - Lord of the Hill). Microcosmically, the hill represents the legendary Vedic symbol स्कम्भ (skambha– cosmic pillar / post) and the purāṇic mountain महामेरु / मंदार (mahāmeru / mandāra - Axis Mundi) which in turn at a microcosmic level मेरुदण्ड / कशेरुका (merudaṇḍa / kaśerukā – spinal column). And the process of ascending the hills to have दर्शन् (darśan – vision) of Lord முருகன் (murugan) esoterically represents the arousal of the कुण्डलिनी शत्कि (kuṇḍalinī śatki –bio magnetic energy) by passing through the षट् आधार चक्र (ṣaṭ ādhāra cakra – six core centers) starting from மூலாதாரம் (mūlaadhaaram) to சஹ்ஸ்ராரம் (sahasraaram). He is also called as षण्मुख / ஆறுமுகன் (ṣaṇmukha / aaRu mugan - six faced/dimensional aggregation) representing the षट् आधार चक्र (ṣaṭ ādhāra cakra – six core centers). The two consorts (partners) of முருகன் (murugan), namely வள்ளி (vaLLi), தெய்வானை (theivaanai) represent the इच्चा शक्ति (iccā śakti - power to Will) and the क्रिया शक्ति (kriyā śakti –power to Act) while Lord முருகன் (murugan) himself - the ज्ञान शक्ति (ġnāna śakti –power of wisdom). The three also represent the three main நாடிகள் (naadigaL - subtle nerve centers) along the spinal cord viz. इडकला (iḍakalā), सुषुम्णा (suṣumṇā) & पिङ्गला (piṅgalā) respectively.

In fact, according to திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (ithiru arutpirakaasa iraamalinga vaLLalaar) in one of his உரைனடை உபதேசம் (urainadai upadhesam - prose sermon) explains the esoteric significance of சூரசம்ஹாரம் (sUrasamhaaram) thus, “பதுமாசுரன் என்பது பதுமம் - நாபி, அ - அவ, சுரன் - சுழித்து எழுதல். நாபியினிடமாய் அடங்காமல் எழும்பும் குணத்தை அடக்கியும் தடைபடாதது பத்மசுரனாகிய அவா. கஜமுகம் என்பது மதம். சிங்கமுகம் என்பது மோகம். இவைகளை வெல்வது ஐந்தறிவாலும் உபசத்தியான பஞ்சசத்தியாலுங்கூடாது. ஆதலால் சிவத்தால் தடைப்பட்டது சுப்பிடரமணியம் என்னும் ஷன்முகரால் சம்மரிக்க வேண்டியது எப்படி எனில்: பஞ்ச சத்தியோடு அனன்னியமாகிய சம்வேதனை முகங்களோடு, சுத்த் ஞானம் சுத்தக்கிரியை சத்தியுடன், கூர்மை பொருந்திய வேல் என்னும் விவேகத்தால், தயவடிவாய் அவா மோக மதங்களை நாசஞ்செய்வது சூரசம்மாரம். மயில் என்பது மேற்படி தத்துவங்கள் நஷ்டமானலும் அவற்றின் அக்கிரமம் அதிக்கிரமம் கெட்டுக் கிரமம் பாத்திரம் இருப்பது. பூர்வ வாசனாதிகள் பல வண்ணமாய் விரிந்து ஆடுவது இயல்பாதலால், அவற்றை அசைய வொட்டாது மத்தியில் ஏறி இருப்பதாகிய சுத்த அறிவே ஷண்முகம். விகல்ப ஜாலமே மயில். இவண்ணமே அண்டத்திலும் உண்டு. மேலும் நமது புருவ மத்தியில் மணிப்போல் ஓர் ஜோதியிருக்கிறது. அந்த ஜோதியே ஷண்முகம்”

Lord முருகன் (murugan) is called குமாரன் / குமரன் (kumaaran/kumaran-child). He is also called as सनत्कुमार (sanatkumāra – eternal/evergreen youth), the begotten son of Lord परमेश्वर /परब्रह्मदेव (parameśvara /parabrahmadeva). Interestingly, this term குமாரன் / குமரன் (kumaaran/kumaran) means both ‘child’ from a literal sense, but at the same time, refers to the ‘removal of deficiency/hindrance’. Etymologically, the term can be split as கு / कु (ku – littleness/impurity/hindrance /ignorance) + மாரன் / मार (maaran / māra – slaying / destroyer). In fact, the term corresponds to गुरु (guru - preceptor) – one who removes ignorance and brings enlightenment to the disciple.

Incidentally, Lord Gautama Buddha, who is one of the greatest गुरु (guru - preceptors) ever born in the world, is also believed to be born on वेशक् / बुद्ध पूर्णिमा (veśak  buddha pūrṇimā), according to Buddhist religious calendar (which according to Tamil Calendar, corresponds to today i.e. வைகாசி விசாகம்) . He is also called as सनत्कुमार (sanatkumāra – eternal/evergreen youth).

Interestingly, etymologically, the Tamil term கந்தன் (kandhan) also represents the same as it can be split as கு / कु (ku – littleness/impurity/hindrance /ignorance) + அந்தன் (andhan – terminator); i.e., the relinquisher of ignorance or darkness. Immediately following ஐப்பசி மாத தீபாவளி அம்மவாசை திதி (aippasi maadha thIpaavaLi ammavaasai thithi – nomoon day in October during Diwali) starts கந்த சஷ்டி விரதம் (kandha sashti viradham). And it follows similar theme as that of தீபாவளி (theepaavaLi). It represents the mythological event of சூரஸ்ம்ஹாரம் (sUrasammaaram), the triumph of truth over evil, denoted by the destruction of சூரபத்மன்( sUrapdahman), சிம்ஹமுகன் (simhamugan) & தாரகாசூரன் (thaaragaasUran) by தேவசேனாதிபதி (DhEvasEnaadhipadhi - Divine Commander in Chief).

Lord முருகன் (Murugan) is also called கார்த்திகேயன் (kaarthkiEyan) because it refers to the state of the liberated soul, who has attained the state of निर्विकल्प समाधि (nirvikalpa samādhi – undifferentiated atonement) after eliminating the ill-effects from the vicious cycle of மாயையின் கருவி கரணங்கள் (maayayin karuvi karaNangaL – the sensual instruments of nescience/illusion) as testified my the Lord Himself to sage அகத்தியர் (agaththiyar) in சித்தர் பாடல்கள்(siththar paadalgaL) titled யோக ஞானம் 500 (Yoga Gnaanam – Yogic wisdom)

போற்றினே னெவுயிரும் நான் தானென்று

புத்திரனே பூர்வ கன்ம வினைகள் போக

ஏற்றினேன் முக்கோண ரவிக்குள்ளாக

இயல்பாக மும்மூலம் ஏற்றிக்கொண்டேன்

வாழ்த்தினேன் பாஷாண மூன்றும் கொண்டேன்

வஸ்தான வஸ்தோடே வணங்கிச்சென்றேன்

கார்த்து நான் கருவிகளை கொன்றதாலே

கார்த்திகை ஈஸ்வரன் என்றும் எனக்குப் பேரே

स्कन्द षष्टि (skandaṣaṣṭi) signifies event of சூரசம்ஹாரம் (sUrasammaaram) the triumph of truth over evil, denoted by the destruction of சூரபத்மன் (sUrapadman) by தேவசேனாதிபதி (dhEvasEnaadhipadhi – divine commander in chief). கச்சியப்ப சிவாச்சாரியார் (kachchiappa sivaachaariyaar) in his magnum-opus masterpiece கந்தபுராணம் (kandhapuraaNam), very beautifully narrates the fierce battle ensuing between the three असूर (asūra – demons) viz. சூரபத்மன் (sUrapadman) aided by சிங்கமுகன் (singamugan) & தாரகாசூரன் (thaaragaasUran) one the one side and Lord முருகன் (Murugan) as தேவசேனாதிபதி (dhEvasEnaadhipadhi – divine commander in chief) The scripture very beautifully captures the events that follow both from the gross physical aspect of the battle as well as from the point of view of the inner struggle and purification process in the mind of the असूर (asūra – demons), showing different stages in the spiritual transformation from the initial state of egoistic arrogance and hatred, to the positive state of love and reverence for the Divinity. Finally, at the end of the long drawn battle (which is believed to have extended to almost 18 years), after defeating them, lord முருகன் (murugan) reveals His sacred विश्वरूपम् (viśvarūpam – infinite personality) to சூரபத்மன் (sUrapadman) out of His infinite compassion. சூரபத்மன் (sUrapadman) who had been blessed with such a privilege of witnessing the विष्वरूप दर्षन (viṣvarūpa darṣana – infinite personality), melts down with pure love and reverence to the Lordship. Thus, finally, hatred gives way to Love and Devotion, as explained in the following verses

திருகிய வெகுளி முற்றுந் தீர்ந்தன செருவின் ஊக்கம் அருகிய துரோமம் புள்ளி ஆயின விழியில் தூநீர் பெருகிய திவன்பால் அன்பு பிறந்தன தமியேற் குள்ளம் உருகிய தென்பு தானும் உலைமெழு காகும் அன்றே. போயின அகந்தை போதம் புகுந்தன வலத்த தான தூயதோர் தோளுங் கண்ணுந் துடித்தன புவன மெங்கும் மேயின பொருள்கள் முற்றும் வெளிப்படு கின்ற விண்ணோர் நாயகன் வடிவங் கண்டேன் நற்றவப் பயனீ தன்றோ. - கந்தபுராணம் (kandhapuraaNam)

 ( thirugia veguLi muRRum thIrndhana; seruvin Ukkam arugiadhu; urOmam puLLiyaayina; vizhiyil vnIr perugiadhu; ivanpaal anbu piRandhana; thamiyErku uLLam urugiyadhu enbudhaanum ulaimezhugu aagum anRe. pOyina agandhai; bOdham pugundhana; valaththadhaana thUyadhOr thOLum kaNNum thudiththana; bhuvanam engum mEyina poruLgaL yaavum veLippaduginRa viNNOr naayagan vadivam kaNdEn. nalthavappayan Idhu anRo?

This is a non-satiating sight. I feel a true transformation of mind. My anger has disappeared. My eyes are shedding tears of joy now. I am thrilled beyond description. My hands come together automatically to salute Him. I want to prostrate and worship this Lord. I desire to place my head on his feet and bow down in reverence. My right eye and right shoulder are twitching and my pride has vanished. I want to love all. My mind is full of good thoughts for everyone. I am the most blessed of all. I have reaped the greatest benefit of this birth. I have been the most fortunate on earth. I want to be a servant always at the feet of this Lord. How can I get those blessings I want to have the grace of God in the fullest measure? -translation Dr. Akila Sivaraman )

சூரபத்மன் (sUrapadman) confronts செந்தில்நாதன் (sendhilnaathan) but finally is conquered by Him who splits his body into two halves. Lord திருமுருகன் (thirumurugan) was magnanimous enough to give to சூரபத்மன் (sUrapadman), transform the two halves as his சேவல் / கோழி (sEval/kOzhi –cock) & மயில் (mayil – peacock) and thereby permanently giving him abode. Esoterically, according to Vallalar, சேவல் / கோழி (sEval/kOzhi –cock) symbolizes Thus the Lord has permanently embraced the offender after teaching him the Divine lesson. Swami திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (ithiru arutpirakaasa iraamalinga vaLLalaar), in his beautiful expression calls such bestowing மரக்கருனை (marakkarunai - harsh mercy) to be the natural characteristic of an All Compassionate God, otherwise the whole concept of Divinity is meaningless,

வானம்எங் கேஅமுத பானம்எங்கே அமரர்

வாழ்க்கைஅபி மானம்எங்கே

மாட்சிஎங் கேஅவர்கள் சூழ்ச்சிஎங் கேதேவ

மன்னன்அர சாட்சிஎங்கே

ஞானம்எங் கேமுனிவர் மோனம்எங் கேஅந்த

நான்முகன் செய்கைஎங்கே

நாரணன் காத்தலை நடத்தல்எங் கேமறை

நவின்றிடும் ஒழுக்கம்எங்கே

ஈனம்அங் கேசெய்த தாருகனை ஆயிர

இலக்கம்உறு சிங்கமுகனை

எண்அரிய திறல்பெற்ற சூரனை மறக்கருணை

ஈந்துபணி கொண்டிலைஎனில்

தானமிங் கேர்சென்னை கந்தகோட் டத்துள்வளர்

தலம்ஓங்கு கந்தவேளே

தண்முகத் துய்யமணி உண்முகச் சைவமணி

சண்முகத் தெய்வமணியே

( vaanamengE amudha bhaanam engE amarar vaazhkai abimaanam engE maatchi engE avargal sUzhchchi engE DhEva mannan arasaatchi engE Gnaanam engE munivar mOnam engE andha naanmugan ozhukkam engE Inam angE seidha thaaruganai Ayira ilakkam uRu singamuganai eN aria thiRal perRRa sUranai maRakkaruNai Indhu panikondilai enil thanamingEr sennai kandhakOttaththuL vaLar thalamOngu kandhavELE thanmugath thuyyamaNi uNmugach saivamaNi saNmuga dheivamaNiyE If you had not bestowed harsh mercy on Thaarukan who did the mean thing, on Singamugan (the Lion faced Giant) of a thousand eyes, and on Sooran of unimaginably rare might, and had not taken them into Your service, where would the heavens be, where the drink of ambrosia, where the life of the immortals, where their magnificience, where the rule of the king of the Devas, where their gnosis, where the contemplation of sage, where the activity of the four faced One, where the performance of the function of protection by Narayanan, where the conduct laid down by the four Vedas, where would all these be? -translation by Vanmikinathan )

This is a classic case of विद्ध्वेश भक्ति (vidveśa bhakti – Offensive Devotion). In other words, भक्ति (bhakti - devotion) through confrontation. Through fear and hatred for भगवान् (bhagavān - God), these individuals entertained immense enmity with भगवान् (bhagavān - God), and भगवान् (bhagavān - God) approached them as their antagonist, confronted them and killed (destroyed their ego) and gave them मोक्ष (mokṣa - salvation). These mythologies also reiterate the fundamental truth that, in the beautifully master minded drama of existence, every character (soul) is designed in such a way that they have a specific purpose and carry specific message. In the Divine design of माया (māyā - illusion), God the High Command, has beautifully programmed the கர்ம விதிகள் (karma vidhigaL – Karmic Laws) giving the right mix of free-will at the microcosmic जीवात्मन् (jīvātman – corporeal soul) level and the overall Divine plan at the macrocosmic परमात्मन् (paramātma – absolute divinity) level. Every जीवात्मन् (jīvātman – corporeal soul)’s journey is pre-programmed to reach the परमात्मन् (paramātma – absolute divinity), giving enough room for the individual soul to decide the route to take. Each soul is given the liberty of selecting a positive route with smooth terrain by following the established and recommended path or the soul can also take the more adventurous and tough terrain path (the negative route), traveling in the opposite direction of recommended path. The Divine Grace then comes to the rescue of the soul by confronting with the soul and helping by correcting and cleansing the soul. This process is called as தடுத்தாட்கொள்ளுதல் (thaduththaatkoLLudhal). In the end, however strong and antagonistic the evil is , in the long run, it will still get controlled, cleansed and absorbed into the Omniscient, Omnipotent & Omnipresent Bliss as articulated by the great Sufi mystic poet Maulana Jalaludin Rumi,

The spiritual way ruins the body, and,

having ruined it, restores it to prosperity

Ruined the house for the sake of the golden treasure,

and with that same treasure, built it better than before;

Cut off the water and cleansed the river bed,

then caused drinking water to flow into it;

Cleft the skin and drew out the barb,

then made fresh skin grow over the wound;

Razed the fortress and took it from the infidel,

then reared thereon a hundred towers and ramparts;

Sometimes the action of God appears like this, sometimes the contrary;

(true) religion is nothing but bewilderment

-Maulana Jalaludin Rumi

Thus, like a responsible father who takes disciplinary action against his erring son, भगवान् (bhagavān - God) punishes the erring soul. However, at the same time, the தனிபெர்ங்கருனை (thaniperinkarunai - Infinitely Compassionate God) who is the கருனையே வடிவான கந்தசுவாமி தெய்வம் (karunaiyE vaidvaana kandhasuvaami dheivam), finally helps in the salvation of even such erring souls, just as a Loving & caring mother. To quote from the கந்தபுராணம் (kandhaputraaNam),

 தீயவை புரிந்தா ரேனுங் குமரவேள் திருமுன் உற்றால்

தூயவ ராகி மேலைத் தொல்கதி யடைவர் என்கை

ஆயவும் வேண்டுங் கொல்லோ அடுசமர் இந்நாட் செய்த

மாயையின் மகனும் அன்றோ வரம்பிலா அருள்பெற் றுய்ந்தான்.

The esoteric meaning of the six-day tough battle between the demon and the lord signifies the tough struggle a अध्यात्मिक साधक (adhyātmika sādhaka – spiritual student) needs to pass through fighting against all his mental impurities viz. மும் மலங்கள் (mum malangaL – triple fetters) viz. ஆனவம் (aanavam – ego), கன்மம் (kanmam - activity) & மாயை (maayai – ignorance) personalized by the triple असुर (asura - demons) viz. சூரபத்மன் (sUrapadman), சிங்கமுகன் (singamugan) & தாரகாசூரன் (thaaragaasUran). In other words it represents the महाबलि (mahābali – grand sacrifice) through आत्मशुद्धि (ātmaśuddhi – soul cleansing) and gradually the awakening of षट् आधार चक्र (ṣaṭ ādhāra cakra – six core centers) of the कुण्डलिनी शक्ति (kuṇḍalinī śakti – bio magnetic energy). That is why Lord முருகன் (Murugan) is also called षण्मुख / ஆறுமுகன் (ṣaṇmukha / aaRu mugan - six faced/dimensional aggregation).In கௌமாரம் (kaumaaram) school of Hinduism, these षट् कोण (ṣaṭ koṇa - six nodes) formed by the पर नाद (para nāda – primordial jitters) emanating from the central परबिन्दु (parabindu – transcendental point) are represented by षटाक्ष्र मन्त्र (ṣaṭākṣra mantra – hexa syllabic mantra) viz. சரவனபவ (saravanabava) and symbolized by the षट् कोण चक्र यन्त्र (ṣaṭ koṇa cakra yantra). I would like to quote here the thought provoking explanation on the significance of this festival by Swami Krishnananda, one of the direct disciples of Swami Sivananda, “So we have in this great epic of Skanda’s incarnation, the ‘Kumara Sambhava’, the mighty portrayal of the adventure of the Spirit through the processes of sadhana, spiritual practice, wherein we commune ourselves with the highest power that is conceivable, the energy of God Himself. We have to draw that energy forward and harness it to face this world. Then the power of externality gets transformed into the peace of universality. What happened to the Rakshasas—Surapadma, Simhamukha and Taraka? Those forces which were externalised and which were the desires impelling themselves outwardly in the direction of sense-objects, were transformed into the universal peace of creation. Peace reigned supreme. There is nothing called destruction anywhere. These demons were not destroyed in the ordinary sense of the term. You know the law of conservation of energy. Energy is never increasing or decreasing in creation. It is only concentrated in different forms and at different places. The concentrated form of it is what we call evil. So the very same energy which was in the form of these demoniacal elements was transformed by the Divine energy, which means to say, all that was impulsive in the direction of externality, space, time, causality and objectivity and desire of every kind, got withdrawn into the peace of the Absolute, and the Goal of life was reached. This is, in my humble opinion, the great spiritual significance behind the religious festival called the Skanda Shashthi, which falls on the sixth day of the bright fortnight in the month of kartika (October-November). There are other meanings which are manifold and interesting. Out of all this variety, I have placed before you one feature for your contemplation”.

By conquering the அஞானமுக்கோணம் (aGnaana mukkOnaM – nescient triangle) corresponding to the மும் மலங்கள் (mum malangaL – triple fetters) viz. ஆனவம் (aanavam – ego), கன்மம் (kanmam - activity) & மாயை (maayai – ignorance) and attaining the subtle gnostic states of षटाधार कुण्डलिनी शत्कि (ṣaṭādhāra kuṇḍalinī śatki – six centered bio magnetic energy) on finally attains the highest state of निर्विकल्प समाधि (nirvikalpa samādhi – undifferentiated atonement) by reaching the सहस्रार पद्म (sahasrāra padma – thousand petaled lotus) representing the highest summit state of consciousness characterized by மும்மூலம் / ஞான முக்கோணம் (Gnaana mukkOnaM – gnostic triangle / holy trinity) viz. सत् (sat - omnipresence ), चित् (cit - omniscience) & आनन्द (ānanda - omnibliss). In fact, this is also why the in the षट् कोण चक्र यन्त्र (ṣaṭ koṇa cakra yantra) there are two triangles one facing downwards and the other upwards. Tomorrow, that is, the seventh day, similar to the esoteric theme of सत्चितानन्द संमेलन (satcitānanda saṁmelana).is enacted as the திருகல்யாணம் (thiru kalyaanam - Divine Wedlock / Communion) between the Lord முருகன் (Murugan) and His Divine consorts. Esoterically, these three divinities viz. வள்ளி (VaLLi), தெய்வயானை(dheivaanai) & முருகன் (Murugan) represent सत् (sat - omnipresence ), चित् (cit - omniscience) & आनन्द (ānanda - omnibliss) respectively. கந்த புராணம் (kandha puraaNam) gives a very detailed account of this marriage.

செங்கம லத்திறை சிந்தையின் ஆற்றி

அங்கையின் ஈந்திட ஆண்டகை கொண்ட

மங்கல நாணை மணிக்களம் ஆர்த்து

நங்கை முடிக்கொர் நறுந்தொடை சூழ்ந்தான்

மாவொடு வாழை வருக்கைகொள் பைங்காய்

தீவிய கன்னல் செறிந்திடு செந்தேன்

ஆவருள் பாலிவை அண்டர்கள் செம்மல்

மூவிரு மாமுக னைநுகர் வித்தான்.

வார்த்தொகை சூழ்தரு மத்தளி தக்கை

பேர்த்த வலம்புரி பேரி கலித்த

ஆர்த்தனர் வீரர் அருங்கண நாதர்

தீர்த்தனை வந்தனை செய்து களித்தார்.

தண்டுள வண்ணல் சரோருக மேலோன்

எண்டிசை பாலகர் இந்திரன் என்போன்

அண்டர்கள் ஏனையர் ஆங்கவர் கோலங்

கண்டு சிறந்தது கட்புல மென்றார்.

ஆயது போழ்தினில் அம்புய முற்றோன்

காயெரி தந்து கலப்பைகள் கூவித்

தூயம ணம்புரி தொன்முறை வேள்வி

நாயக னைக்கொடு நன்றுசெய் வித்தான்.

உலகருள் காரணன் ஒண்ணுத லோடும்

வலமுறை யாக வயங்கனல் சூழ்ந்து

சிலையிடை யன்னவள் சீறடி தந்தான்

மலரயன் உச்சியின் மேலடி வைத்தான்.

மாலினி காளிகள் மாமல ராட்டி

பாலின் நிறத்தி பராயினர் சூழச்

சாலினி மங்கலை தன்னொடு கண்டான்

வேலினின் மாவினை வீழ எறிந்தோன்.

இவ்வகை மன்றல் இயற்றிய பின்னைத்

தெய்வத மாதொடு செங்கதிர் வேலோன்

அவ்வை யொடத்தனை அன்பொடு சூழ்ந்து

வெவ்விதின் மும்முறை சேவடி தாழ்ந்தான்

In terms of வாசி யோகம் (vaasi yOgam), the திருகல்யான வைபோகம் (thirukalyaana vaibOgam - Sacred Wedlock) between the male and female aspects of Divinity represents the attaining of सहस्रार पद्म (sahasrāra padma – thousand petaled lotus) that by conquest of the षटाधार कुण्डलिनी शत्कि (ṣaṭādhāra kuṇḍalinī śatki – six centred biomagnetic energy). Here the trio represents நாடிகள் (naadigaL - subtle nerve centers) along the spinal cord viz. இடகலை (idagalai), பிங்கலை (pingalai) & சுழுமுனை (suzhumunai) respectively.

திரு அருட்பிரகாச இராமலிங்க வள்ளலார் (ithiru arutpirakaasa iraamalinga vaLLalaar) in one of his உரைனடை உபதேசம் (urainadai upadhesam - prose sermon) explains the esoteric meaning of Lord முருகன் (murugan) who is identified as சுப்பிரமணி(subbiramaNi), by saying thus:

“சுப்பிரமணியம் என்பது என்ன? நமது புருவ மத்தியில் ஆறு பட்டையாய் உருட்சியுள்ள ஒரு மணி பிரகாசம் பொருந்தியிருக்கின்றது. இந்த ஜோதிமணியை ஷண்முகமென்று பெரியோர்கள் சொல்லுவார்கள். இதன்றி, நமது மூலாதாரத்திற்கு மேல் மூன்றிடந்தாண்டி விசுத்தியாகிய இருதய ஸ்தானத்தில் இடது புறத்தில் ஆறு தலையுடைய ஒரு நாடியிருக்கின்றது. இதைச் சுப்பிரமணியம் என்று சொல்லுவார்கள். இந்தத் தேகத்திலுள்ள ஆறறிவும் ஒருங்கே சேர்ந்த சுத்த விவேக மென்பதையும் ஷண்முகமென்பார்கள். ஆறு ஆதாரங்களிலுள்ள ஆறு பிரகாசத்தையும் ஷண்முகம் என்பார்கள். ஆயினும், சர்வ தத்துவங்களினது அந்தத்தில் உன்மணிக்கப்பால் சாந்த நிறைவாயுள்ள ஆறுதலாகிய சுத்த ஆன்ம அறிவான உள்ளமே சுப்பிரமணியம். சுப்பிரமணியம் ஒருமுகம், மூன்றுமுகம், நான்குமுகம், ஆறுமுகம் ஆனதற்குக் காரணம்: ஒன்று மிரண்டு மில்லாத ஒப்பற்ற பரப்பிரமசொரூபம் நம் பொருட்டுக் குழூஉக்குறியாய், பாவனைக்கு ஒன்றென்று நிச்சயிக்கும், பரகாரண நிமித்தம் (?) ஆகிய அறிவுருவமே ஒருமுகமென்று ஞானிகள் சொல்லுவார்கள். சுத்தராஜசம், சுத்ததாமசம், சுத்தசாத்விகமாகிய மூன்று குணங்களின் கூட்ட விளக்கமாகிய முக்குண விளக்கமே மூன்றுமுகம். பசுமனம், சுத்தமனம், உள்மனம், சங்கலிதமனம் என்னும் நான்கு தத்துவங்களின் கூட்டவிளக்கமே நான்கு முகம். சத்த அறிவின் மூலம், ஒளி யறிவின் மூலம், சுவை யறிவின் மூலம், பரிசவறிவின் மூலம், வாசனை யறிவின் மூலம், ஆத்ம அறிவின் மூலம் என்னும் ஆறு தத்துவங்களின் கூட்டறிவின் மூலகாரணப் பிரகாச விளக்கமே ஆறுமுகம்”.

-